Aankomst in Quito

Ook al ben ik al eerder voor lange tijd weg geweest, het blijft verschrikkelijk om afscheid te nemen van je familie, vrienden en, in mijn geval, vriend en konijn. Liever neem ik iedereen mee, maar zo werkt het helaas niet. Toch ging het dit keer al snel beter zodra ik in het vliegtuig zat. Ondanks de Chinees naast mij, meneer Yang (zo heette hij echt, ik probeer niet te stereotyperen) die steeds bijna in slaap viel op mijn schouders, en het 4-jarige kind achter mij die het tafeltje gebruikte als drumstel, heb ik een redelijke vlucht gehad. Maar het is zo vreemd om om 10 uur ´s ochtends uit Nederland weg te vliegen, 12 uur in het vliegtuig te zitten en dan om 2 uur ´s middags aan te komen in Ecuador. Daarnaast werkte mijn geweldige provider, Kruidvat mobiel, ook nog eens niet in Verweggistan, wat het lastig maakte om te laten weten aan het thuisfront dat k veilig was aangekomen.

Inmiddels het ik een Ecuadoriaanse simkaart, be ik al ietsie gewend aan het tijdsverschil en de hoogte en heb ik al veel leuke dingen gedaan. Gisteren zijn we (we = leerlingen en leraren van de talenschool, en ik) naar een markt geweest in een buitenwijk van Quito.Dit was zo bijzonder! Op dit soort momenten realiseer je je hoe ver je van je eigen stekkie weg bent. Er werden niet alleen allerlei soorten tropisch fruit verkocht, maar ook dieren voor consumptie. Ja, je hoort het goed, levende dieren. Ik moest meteen aan Epke (ons adoptiekonijntje) denken toen ik al die lieve konijntjes zag die in een veel te klein hokje zaten. En niet alleen konijnen, ook katten, cavia´s, kalkoenen etc. De tip van onze coordinator was als volgt: ´No llorar, no comprar´. We mochten dus niet huilen of dieren kopen om mee te nemen naar huis. Dan zouden we teveel opvallen als toerist. Maar dat deden we toch al, boven iedereen uitstekend met onze blonde koppen.

Vandaag heb ik maar een internetcafeetje opgezocht om te laten horen hoe het met me gaat, want morgen is alles dicht en zondag vertrek ik al naar Sacha yacu waar ik twee weken zonder internet zit. Ik er wel heeel veel zin in, frisse lucht en waarschijnlijk geen enge mannen op straat met hun ´Hola chiquita´-machogedrag. Maar ik kan ze wel hebben hoor, ik ben toch een paar koppen groter dan zij.