Piranha, Anaconda, y Caipirinha
Blijf op de hoogte en volg Laura
21 November 2015 | Peru, Puerto Maldonado
Twee dagen in Puerto Maldonado, een havenstad (dorp) aan de Rio Madre de Dios, een vertakking van de Amazonerivier, en 3 dagen in haar jungle... Wat een ervaring weer! En wat heb ik de jungle gemist. Afgezien van de gigantische vochtheidsgraad waardoor je zweet als een eland en je elke 3 uur een nieuw t-shirt aan moet trekken, en de 54 muggenbulten die er elke dag bijkomen. Maar dat is het 100% waard, ik zou er elke dag wel willen zijn.
In het hostel in Puerto Maldonado vond ik al snel een Nederlands stel en een hyperactieve Duitser die ook een jungletour wilden doen en samen hebben we de jungle overwonnen. Het drukke programma bevatte verschillende activiteiten, zo gingen we op een nachtelijke boottocht kaaimannen spotten, kayakken op de rivier, vissen op piranha's, nachtwandelingen maken door de jungle op zoek naar insecten (jaiks!) en ziplinen door de tropische begroeiing. Erg interessant was het ook om te zwemmen in het Lago Sandoval. Het water was heerlijk warm, maar dat vinden de piranha's, de anaconda's en de alligators ook. Ik stond wel even een paar doodsangsten uit, maar uiteindelijk heb ik toch een ommetje gezwommen en ben ik weer in een stuk uit het water gekomen. Oh, en natuurlijk mag ik de tarantulahuisspin niet vergeten, en alle andere pluizige spinnen ter grootte van mijn hand. Oke, misschien ben ik ook wel weer een klein beetje blij dat ik in het koude Cusco ben, waar de spinnen en insecten Nederlandse formaten hebben.
Nu is het tijd om me voor te bereiden op de helse tocht naar Machu Picchu. Ik heb een paar mensen gesproken die ook de 5-daagse Salkantay Trek hebben gedaan, en die hebben (heel bemoedigend) gezegd dat het echt heel zwaar was, zowel omhoog als omlaag. Het is namelijk zo, dat bergopwaards hiken heel veel energie kost en op deze hoogte voelt het alsof je longen ontploffen. Je kunt alleen maar denken: ik wou dat ik niet meer omhoog hoefde te lopen. MAAR als je eenmaal op het punt bent dat je naar beneden mag, dan proberen je heupbotten en je knieschijven zich te scheiden van je lichaam en dan wenste je dat je weer omhoog mag lopen. Het is dus nooit goed eigenlijk. Ik ga mijn uiterste best doen om ontzettend te genieten van deze tocht en de prachtige vergezichten, maar het wordt bikkelen. Gelukkig heb ik (superdeluxe, schokdempende, gewichtsverminderende, engelachtig zwevende) wandelstokken gekregen van de persoon die zei dat de tocht een hel is. Thanks man.
Vanaf nu dus mentale voorbereiding (hoe ga ik dat doen? Juist, nog even flink Cusco op zijn kop feesten) en mezelf moed inspreken. Ik ben dus ook niet bereikbaar voor een aantal dagen, volgende week zaterdag ben ik (hopelijk, als ik niet heb opgegeven en bij een lokale familie op de berg ben ingetrokken) weer terug in de civilization!
In het hostel in Puerto Maldonado vond ik al snel een Nederlands stel en een hyperactieve Duitser die ook een jungletour wilden doen en samen hebben we de jungle overwonnen. Het drukke programma bevatte verschillende activiteiten, zo gingen we op een nachtelijke boottocht kaaimannen spotten, kayakken op de rivier, vissen op piranha's, nachtwandelingen maken door de jungle op zoek naar insecten (jaiks!) en ziplinen door de tropische begroeiing. Erg interessant was het ook om te zwemmen in het Lago Sandoval. Het water was heerlijk warm, maar dat vinden de piranha's, de anaconda's en de alligators ook. Ik stond wel even een paar doodsangsten uit, maar uiteindelijk heb ik toch een ommetje gezwommen en ben ik weer in een stuk uit het water gekomen. Oh, en natuurlijk mag ik de tarantulahuisspin niet vergeten, en alle andere pluizige spinnen ter grootte van mijn hand. Oke, misschien ben ik ook wel weer een klein beetje blij dat ik in het koude Cusco ben, waar de spinnen en insecten Nederlandse formaten hebben.
Nu is het tijd om me voor te bereiden op de helse tocht naar Machu Picchu. Ik heb een paar mensen gesproken die ook de 5-daagse Salkantay Trek hebben gedaan, en die hebben (heel bemoedigend) gezegd dat het echt heel zwaar was, zowel omhoog als omlaag. Het is namelijk zo, dat bergopwaards hiken heel veel energie kost en op deze hoogte voelt het alsof je longen ontploffen. Je kunt alleen maar denken: ik wou dat ik niet meer omhoog hoefde te lopen. MAAR als je eenmaal op het punt bent dat je naar beneden mag, dan proberen je heupbotten en je knieschijven zich te scheiden van je lichaam en dan wenste je dat je weer omhoog mag lopen. Het is dus nooit goed eigenlijk. Ik ga mijn uiterste best doen om ontzettend te genieten van deze tocht en de prachtige vergezichten, maar het wordt bikkelen. Gelukkig heb ik (superdeluxe, schokdempende, gewichtsverminderende, engelachtig zwevende) wandelstokken gekregen van de persoon die zei dat de tocht een hel is. Thanks man.
Vanaf nu dus mentale voorbereiding (hoe ga ik dat doen? Juist, nog even flink Cusco op zijn kop feesten) en mezelf moed inspreken. Ik ben dus ook niet bereikbaar voor een aantal dagen, volgende week zaterdag ben ik (hopelijk, als ik niet heb opgegeven en bij een lokale familie op de berg ben ingetrokken) weer terug in de civilization!
-
24 November 2015 - 09:09
Manon - Activity Int.:
Joehooee, Jane, gaaf dat je het zo tof vindt! Super dat je ook in Peru de jungle in bent gegaan.
Succes en vooral veel plezier bij de Salkantay Trek! Komt wel goed schatje! ;-) Groetjes uit het koude Enschede, Manon -
24 November 2015 - 09:37
Janine Wegman:
Klinkt mega gaaf!!!!! Super zeg!
Big hug uut Twente -
25 November 2015 - 13:04
Irene:
Mijn reactie van net niet geplaatst of verdwenen in het internet....zie net dat je dagboek al 1024 keer bekeken is en dat is het zeker waard....wat een fantastische verhalen, heerlijk om te lezen.
Heel heel veel succes met je tocht. Je kunt het! Wel blij je straks weer heelhuids thuis te hebben. Liefs xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
